بودن نبودن ها

قلب من ، با رفتنت در کوچه ها آواره شد. 

قسمتت ، زیبایی باغی پر از " رنگین کمان " 

سهم قلب من ، دلی از جنس سنگ خاره شد.

دست بر می داری از دلواپسی ، فهمیده ام ؛ 

که نباید عاشق چشمان آتش پاره شد.

عاشقی رسم قشنگی بود از روز الست 

با همه نامهربانی می شود همواره شد.

فاصله می گیری از من این چه رسم عاشقی ست 

از همین " بودن نبودن ها " دلم بیچاره شد. 

امیر نقدی لنگرودی